ZOR GÜNLER

   Siz hiç 23 yıldır her sabah birlikte uyandığınız hayat arkadaşınızı bir sabah yerde yatarken,  gözlerinizin içine bakarak gülen adamı yüzünüze boş boş bakarken, sizi sevdiğinizi söyleyen insanı konuşmaya çalışıp da konuşamazken bulduğunuz oldu mu? Allahım kimseye böyle bir an yaşatmasın. Çünkü ben bunların hepsini bir sabah aniden yaşadım.  Canım kocam, sevgilim öylece yerde yatıyor ve taa uzaklara bir yerlere bakıyordu. O an saniyeler içinde aklımdan binlerce şey geçti. Bir daha konuşabilecek miydi, yürüyebilecek miydi, ya da beni hatirlayabilecek miydi. Acaba onu yerden hiç kaldıramıyacak mıydım. Neyse ki kötü senaryoların hiç biri olmadı. Çok şükür gunlerdir yoğun bakımdayız. Ama çok daha iyi olacağız.  Allahım onu bize, sevdiklerine bağışladı. Allahım kimseyi bu şekilde sınamasın. Bir sonraki saniyemizin bile garantisinin olmadığı,  soluk alıp verdiğimiz her an için şükretmeliyiz. Biz onun şifa verdiği insanların ve sevdiklerinin duaları sayesinde, Allahın izniyle bu kötü günleri atlattık. 

    Allah kocalarımızı başımızdan eksik etmesin. Bugün bir kez daha onun gözlerine bakıp sevdiğinizi söyleyeyin. Ve bir günü daha birlikte geçirdiğiniz için şükredin. Sakın yarına bırakmayın.  Yarın çok geç olabilir.

3 Yorum

  1. Sizin durumunuzu anlıyorum. Bloğumdaki mesajınız için sağolun. Bizde şu an iyiyiz yalnız kişileri hatırlamakta ve adlarında sorun yaşıyoruz. Bir gün bakıyorum babamın kızı iken torunu olmuşum ismimde teyzemin ismi gülseren olmuş. Sonraki gün kızı oluyorum ama ismim annemin ismi birsen oluyor. 2 haftadır yatıyoruz ihşallah daha iyi olacağız. Yanımda 2 gün kalan suheyla abla da sizin gibi kocasını sabah yatakta kalktığında hareket edemez ve konuşamaz buluyor, 2 gün normalodada iken 3 gün yoğun bakıma alındı, o bayanın gözyaşları gözümün önünden gitmiyor inanın. Bizim babam 80 yaşında duamız evin önünde ağbimin yanında bu olayı yaşaması şansımız anında müdahale idi. Birde gece uyurken olduğunu düşünmek bile istemiyorum. Geceleri yanında ben sabahlıyorum yaş geçkin ve bypaslı olduğu için uyku apnesi başladı saate bir yüzünü okşuyorum sanki nefes almıyormuş gibime geliyor ve bu okşama onun nefesini hızlandırıyor.Şu an annem yanımda diğer hasta taburcu olmuş kısmetse bizde yarın çıkacağız. Bu arada 2 gece önce de dayımın oğlunu beyin damarları tıkanması sonucu aynı hastanede 1 saat içinde kaybettik. Babamı yanımdaki hastanın refakatçisine teslim ettim acilde 1 saat makinalar ile dayımın oğlunun kalbini çalıştırmaya uğraştılar tabi biz acil odasının önünde eşi ve kızlarını teskin etmekle meşgulduk ama olmadı takdiri ilahi dedik, bir taraf bağrış çağrış içerisinde idi, bizde babama haberi bile veremedik rahatsızlığı teskin etmesin diye. şehir dışından gelen akrabalar cenazeyi gömdükten sonra babamı ziyaret ettiler babam hepinizin aynı gün ve saate burda ne işiniz var sorusuna seni ziyarete geldik enişte diye geçiştirdiler. Akşama yine bbamın yanındayım ama annemden güzel bir haber aldım Süheyla ablanın eşi yoğun bakımdan çıkmış ve yine bizim odaya gelmişler bu habere çok sevindim Allah insanları sevdiklerinden acılı bir şekilde hele erken yaşta ayırmasın diyorum.
    Sevgiler

GeCe için bir cevap yazın Yanıtı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir