Küçük cimcime Gülin’lerin evine gittik. Ama bize hiç yüz vermedi. Hatta öptürmedi bile. Halbuki bize geldiğinde benim kızımı da alıp götürmek istemişti. Ama annesi öyle mi ya. Seçil daha bir ay öncesinden mönüyü belirlemiş, bize haluşka yapacağını söylemişti. Ben de isminden midir nedir salata türü bir şey diye bekliyorum haluşkayı. Çıka çıka benim de bildiğim kulaklı mantı çıktı.Bu İnebol’ya özgü bir mantıymış. Kapatılması biraz değişik, içinde et var. Üzerine sarımsaklı yoğurtla servis ediliyor. Sadece bu yemek bile yeterliydi bizi ağırlaması için ama Seçil’e yetmemiş.
Mantıyı yiyip midemizi doldurunca çoğumuz yeşil salataya yüklendik, biraz ara verelim diye.
Asıl memleketim Mersin’de öğrenilip yapılmış, uzaklardan gelmiş içli köftemiz vardı.
Sofrada tatlılar çoğunluktaydı, hiç bir itirazım yok, tatlıyı seviyorum çünkü.
Minik hindistan cevizli toplar şık bir şekilde sunulmuştu. Birer lokmalık atıştırmalıklar halindeydi.
Merdane baklavası Kastamonu usulünce katlanmıştı.Kastamonulular hiç üşenmiyorlar, herkesin baklava şeklinde kestiğini bir de ikiye katlayıp üçgen bir şekil veriyorlar. Ama bu da onlara özgü bir baklava yaratıyor bence. Bu şekli görünce bunu bir Kastamonulu yapmış diyorsunuz. İnebolulu Seçil de lezzetli baklavalarını öyle katlamıştı.
Pasta olarak üzeri çilekli tiramisu yapmıştı. Tiramisuların üzerine kakao serpilirken farklı olarak beyaz kremayı hindistan cevizi ile kaplayıp kenarlarını çileklerle renklendirmişti.
Bir diğer tatlımız krem karameldi. Ben bu kadar çeşidin yanında fazla çaktırmadan Serpil’le birlikte yarı yarıya paylaşarak yedim. Ama krem karamel sayısı artınca ne kadar yediğimiz ortaya çıktı.
Bir de cevizli kakaolu kek vardı. Ama o kadar çok çeşit vardı ki onların yanında biraz yalnız kaldı. Diğerlerini yemekten ona yer kalmadı.
Yine bolca çay içtik, upuzun sohbetler ettik. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadan akşam oluverdi. Minik Gülin’i öpemeden oradan ayrıldık.
